we zitten alweer in april

Maaha (goedemiddag) luitjes,

Nou dat was weer een interessante week. We hebben les gegeven vorige week tot en met woensdag. Dus het was een kort weekje. Op donderdag hebben we de school ' schoon' gemaakt. Vooral de nursery klas hebben we op z'n kop gehad. Alle tafeltjes en stoeltjes eruit en op het gras gezet. Flink de schrobber erop en duizendmaal naspoelen en nog bleef het water zwart. Toen heb ik toch de moed maar opgegeven. In het nursery lokaal worden kinderen verschoont, krijgen ze les en eten ze twee keer. En dat is dan geen boterham of zoiets, nee rijst. Moet jij je voorstellen hoe kindjes van 1,5 tot en met 4 omgaan met het eten van dat soort voedsel! Een bende en stinken. De muren van dat lokaal af geschrobt en de ramen afgedaan. Toen dit lokaaltje klaar was, de andere lokalen gedaan. Deze waren ook smerig, maar niet zo vies als de nursery ruimte. Nadat de lokalen klaar waren hebben we de ' kerk' schoon gemaakt. Het is een soort van leslokaaltje waarin dan de vieringen gehouden worden. Ook daar was in geen jaren meer gepoetst. Toen we moe, maar voldaan onze emmers met sop omgooiden en de schrobbers neer legden, bleek het alweer half 4 geweest te zijn. En dus te laat om nog naar het internetcafe te gaan...We besloten om dan vrijdag maar te gaan. Voor deze poetsorde hadden we 8 bezems gekocht voor de klaslokalen. En goede sop. Het was een geschenk, en als we dat niet gedaan hadden, hadden we twee smerige en oude schrobbers gehad met een tiental mensen....Want een goede ingeving hadden we toch weer!! Na donderdag hadden we vrij tot en met maandag. In verband met Pasen. Vrijdag zijn lea en ik samen met de spaanse vrijwilligster Monse op pad gegaan. We zijn naar de Boti falls geweest. Dat was een enorm mooi stukje natuur met een kolosaal en hypermooie waterval. Als het regenseizoen was was het een grote waterval, nu waren het twee aparte. Heel mooi. Het was er enorm rustig, blijkbaar doordat het Goede vrijdag was. Na de Boti falls naar de umbrella rock gegaan. Dat was 45 minuutjes lopen werd ons verteld. Wat nou 45 minuutjes lopen?! Het was 45 minuutjes klimmen en klauteren dwars door de jungle. En dat dan in de warmte van de zon. Het was zwaar, maar zo enorm rustgevend en zo mooi. Je hoorde er niets, we waren zowat de enigste (op wat studenten na) en we konden de tijd nemen! Het was ideaal. Eenmaal bij de umbrella rock, bleek dat wat minder magisch te zijn dan ons verteld was. Wel had je een enorm mooi uitzicht op de vallei. We zijn gaan zitten en hebben toen genoten van een heerlijk stukje watermeloen. De rust en het genieten. Monse vertelde dat er nog een waterval in de buurt was. Daar was ze nog niet geweest (ze was hier al eerder geweest) en wilde dat ook graag zien. Wij dus met volle moed op pad naar de Akaa Waterfalls. Monse's Engels is nog niet zo heel goed en ze kon ons dus ook niet duidelijk maken dat het een uur lopen was...Dit keer was het wel lopen, alleen nu op een rode zandweg, zonder verkeer en pal in de zon. Maar ik kon wel genieten van de stilte om ons heen. Het was hemels. Geen gehaast, geen gerelax, gewoon lopen. Eenmaal aangekomen bij de Akaa waterval, bleek dit voor mij een beetje een tegenvaller. De waterval was er wel, maar niet zo heel groot en helemaal om het hoekje, dus helaas ook niet zo goed te zien. Maar we zijn er geweest en hebben genoten van de rust. Na dit bezoek besloten we terug te gaan naar Koforidua. We moesten 10 minuutjes lopen naar een dorpje en zouden daar een trotro kunnen aanhouden om ons mee te nemen. Er kwam er dus net een voorbij en wij helemaal door het dolle heen. Eindelijk zitten en terug naar de bewoonde wereld. Maar wat bleek...Werkelijk waar...Als zulke auto's in Nederland zouden rond rijden hadden ze direct van de weg gemoeten. De pech van deze trotro was, dat de knalpijp afgebroken was en dus onder mijn voeten gelegd werd. Maarrr...als er geen knalpijp is komt dus ook de vieze lucht in de auto ipv er buiten. Stinken jongen! Onze gezichten werden gitzwarts. De chauffeur stopte zijn trotro en hield een taxi voor ons aan. Gelukkig was dit een 'luxe' taxi en konden we onze reis verder vervolgen. We kwamen langs onze ' stam' internetcafe, dus we lieten ons daar droppen. Was dat gebouw dicht! Natuurlijk, het was Goede Vrijdag!!! Daar baalde ik wel een beetje van, aangezien ik eindelijk een usb kabeltje gevonden had en foto's op de computer kon zetten...Moest dat dus wachten tot vandaag..Blijkt dat kabeltje niet bij de fototoestel te horen en doet ie het alsnog niet. Maar goed, dat is een ander verhaal. Eenmaal weer in ons nederige stulpje meteen gedoucht en met de kinderen gespeelt. Mamma en Auntie lachten me uit. We hadden last van onze kuiten en bleven braaf op de bank zitten, net als oude vrouwtjes. Toen we onze reis uitlegde begonnen ze nog harder...Jullie een taxi moeten nemen joch!! Dat was op zich niet zo cool, maar ik kon er toch wel op lachen hoor. Ik heb savonds aan Mamma een rozenkrans gegeven. Ze omhelsde me vol enthousiasme en vroeg me wanneer ik terug ging naar Nederland. Toen ik vertelde dat dit a.s zondag was moest ze wel even een traantje wegpinken. Omdat juist dit weekend haar vader begraven wordt en ze dan geen afscheid van me kan nemen. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat we dat vrijdag zeker wel zullen doen en dat ze nog niet van me af is. En sinds dat cadeautje blijft ze me elke dag zeggen dat ze me gaat missen. Daarnaast knuffeltje ze me en voert hele gesprekken met me. Wat ze soms best lastig vond in het begin..Zaterdag gingen we me met Wisdom naar the Hills. Iets met Pasen. Geen idee wat we gingen doen, maar zoals ik al eerder beschreef ga ik graag mee. Wisdom heeft alleen af moeten bellen, omdat zijn moeder slecht lag. Maar zijn neefje (is hier nu ook vrijwilliger) zou ons (lea, Monse en mij) mee nemen en alles laten zien. Na een reis van 2,5 uur kwamen we op de berg aan. Wat was er te zien? Alleen dat mensen van de berg afrenden om dan te kunnen gaan paraglyden. Nou, dat was voor even leuk, maar de hele dag daar hangen was toch wel een beetje te veel gevraagd. Aangezien ik absoluut geen sporter ben. Maar goed, we zijn toen naar een dorpje gereden en hebben dat wat rond gelopen en wat gedronken bij een barretje. Daarna zijn we weer gegaan. Het vervelende aan deze dag was dat Sammie (zo heette die jongen) geen geld bij had en er vanuit ging dat wij alles voor hem gingen betalen. Dat hebben we gedaan, maar het voelde echt niet oke. We koppelen dit nog even terug. Verder was het een aardige jongen. Enorm overbezorgd en sorry zeggen voor dingen waar hij niets aan kan doen. Toen hebben we hem maar verteld dat hij de hele middag geen sorry meer mocht zeggen. Dat kostte hem moeite, maar hij vond het wel cool dat we dat gezegd hadden. Eenmaal terug lekker op ons nederig stekkie gaan lezen. Zondag was het kerk. We vroegen wat we aan moesten. Een jurk tot de knieen en tot over de schouders. Iedereen die me kent, weet dat ik geen jurkenmeisje ben. Dus deze dame trok een driekwarts broek aan met een truitje. Even werd er raar naar me gekeken, maar na een tijdje was het oke. De viering begin om 9 uur. Dus wij vol goede bedoelingen daarheen. Er waren al een paar mensen (kwamen uit de villages) die aan het zingen en het bidden waren. Dus wij gingen erbij zitten. De kinderen hadden bijbelstudie en daarna een Worship viering. Toen Wisdom om half 11 met een overvolle busje parkeerde kon de viering pas echt beginnen. Een waar feestje! Dansen, muziek en echte preek met achter elke zin, my jesus of amen. Dit duurde tot 1 uur. Echter alles in het Twi. Sommige zinnen waren wel in het Engels, maar dat was het dan ook. Monse had geregeld dat wij de lunch zouden regelen voor deze mensen. Als zij al een keer per dag een klein schaaltje eten hebben is dat erg veel. Dus we hebben ieder 20 Cedi bij elkaar gelegd. Ieder kreeg een lunchbakje met een flesje drinken en bestek. We werden toegejuicht en 'gezegend'. Een aparte bewustwording, dat eten hebben echt niet zo vanzelf sprekend is. We hebben toen nog wat gekletst met enkele meisjes. Zo was er een meisje van 17 dat al een kind had. Haar babytje heb ik op mijn rug mogen ' vastbinden'. Het was heel apart en ik was echt bang dat het kindje zou vallen, maar nee...Gelukkig niet! Na het gekletst zijn we op onze kamer gaan lezen. Ik ben weer toppie! Nergens geen last meer van, maar nu heeft Lea het te pakken. Heel vervelend, maar het gaat uiteindelijk altijd over! Zondag hebben Lea en ik samen met de kinderen wentelteefjes gemaakt. Het was apart, want brood eten is zo niet afrikaans. Maar met suiker erop was het een ware smulpartij. De kinderen hadden hun buikjes goed vol en Mamma was enorm blij dat we dit wilden doen. Ze bedankt ons er nog steeds voor. Meteen na de wentelteefjes zijn we naar het Royal Plaza Hotel gegaan. Daar hadden we afgesproken met Julie, Wendy en Airi. We kwamen daar aan en het was een mega luxe zwembad. Heerlijk! Wij daar lekker aan het zwembad gelegen. Heerlijk genoten van de zon en de rust. Er waren veel vrijwilligsters daar, dus weer lekker kunnen contacten. Na het zwemmen hebben we samen gedineerd. Julie vertrok vanmiddag om 3 uur en wilde de laatste maaltijd met ons doen. Het is gek om afscheid te moeten nemen. Afgelopen zaterdag is Kaja vertrokken. Donderdag gaat Airi. En dan ga ik zondag nog. We kwamen tot de conclusie dat alleen Lea en Wendy er dan nog maar zijn. Martin, Izzy en Katheline zijn nu op twee weekse vakantie en komen 13 april pas weer terug. Dus de afgelopen week heeft veel in het teken gestaan van afscheid nemen. Daarmee word ik ook steeds bewuster van het feit dat mijn tijd er ook bijna op zit. Nog slecht 5 daagjes te gaan! Wat is de tijd toch snel gegaan! Vrijdag wil ik een groot afsluitingsspel doen met de kinderen van school. We gaan een estafette race houden. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. En dan misschien daarna, naar het zwembad. Zaterdag gaan we nog wel iets doen. Want hele dagen bij het huis blijven maakt dat ik me slaperig voel en dan snachts niet meer kan slapen. Dus even lekker bezig zijn. Deze week nog de laatste souveniers in mijn koffers slepen! Morgen ga ik nog naar de Villages met Wisdom. Ik heb gezegd dat ik zeker iets wil betekenen daar! Dus gaan we morgen mais en zout shoppen!! Ik neem mijn overige knuffels mee, ballonnen, kleurboeken en potloden. Zodat ook de kinderen daar even 'kind' kunnen zijn. Het was weer een heftige week met diverse indrukken! Vandaag vlinders gemaakt met de eerste klassen. Deze hangen op in de lokalen. Het teken dat ze vrij kunnen zijn en moeten genieten van de dingen die ze hebben. Er waren trouwens erg weinig kinderen. Het regenseizoen is gestart en sommige kinderen moeten erg ver lopen, daarom blijven ze thuis. Want als het regent, regent het goed! Zo hebben we afgelopen zondag onze eerste stortbui mee gemaakt!! En vanmorgen ook...Heerlijk. Iedereen trekt meteen iets warms aan, maar het voelt aan als 25 graden in Nederland. Die gekke obrunis met een ijzersterk lichaam..Hoe kunnen wij toch zo goed tegen de kou!! hahahah

Maar goed, ik ga er een eind aan breiden!!
xxjuss