laatste verslag in Ghana
Blijf op de hoogte en volg sanne
04 April 2013 | Ghana, Koforidua
Hoi hoi
Nu komt het einde dichterbij en zal dit de laatste keer zijn dat ik een verslag vanuit Ghana zal schrijven. Uiteraard zal mijn reis nog terug te lezen zijn als ik eenmaal thuis ben.
Zoals ik al beschreven had ging ik woensdag met Wisdom naar de village. Lea, Monse en Sammie gingen ook mee.
Ik heb wat geld gesponsord om eten voor te kopen. Zo hebben we rijst, zout, suiker,bakolie, zeep en waspoeder kunnen komen. Buiten dat eten had ik natuurlijk nog heel wat speelgoed hier liggen wat anderen mij mee gegeven hadden. Dat heb ik ook mee genomen en er waren kleren opgestuurd. Dus we waren zwaar bepakt. De vorige keer toen ik naar de village ging, was dat een dorpje 30 minuutjes van de bestaande wereld. Het lopen daar naartoe was een makkie vergeleken bij dit bezoek. We liepen met zware koffers en al ons eten zeker een uur midden door de wildernis. Natuurlijk is dat enorm om te genieten. Al was de heenreis zwaar omdat we ieder ongeveer 15 kilo of zo vast hadden en dat op onze hoofd moesten dragen, aangezien de begroeien bij onze benen erg dicht was! Het was een belevenis! En dan..Ineens staan daar een tiental kinderen boven op een berg. Toen wist ik dat het eind in zicht was. De berg over daar lag een armoedig dorpje. De producten die wij dagelijks in onze prullenbakken gooien worden daar als nieuw gezien en gebruikt, net zo lang tot er echt niets meer van over is. De mensen waren blij ons te zien en hielpen ons met de koffers en dergelijke. Enorm bezweet en met een enorm rood hoofd even bij gekomen onze een boom. Wisdom sprak te mensen toe. Hij lijkt een echte missionaris te zijn. Daar heb ik wel bewondering voor hoor. Hij deed de mis van afgelopen zondag over, aangezien niet alle mensen daarbij aanwezig konden zijn. Nadat hij klaar was werden de zakken met rijst in een grote schaal gedaan en per bekertje verdeeld per gezin. Het was wel een familie. Maar het begint bij overgrootoma, oma, dochter en kinderen. Dus ik denk dat er ongeveer 8 gezinnen woonden. Ieder gezin kwam met een plastic zak of bak aangedragen en daar werd het rijst in verdeeld. Ieder kreeg 6 grote bekers rijst, daarna werd de suiker en zout op dezelfde manier verdeeld. Dat aanblik spookt nog steeds in mijn hoofd, als ik dat tot de conclusie kom dat wanneer ik trek heb ik kan kiezen uit een bomvolle kast. De olie werd verdeeld in oude kleine drinkflessen. Nadat al het eten verdeeld was waren de kleren aan de beurt. Er werd gekeken welke kleren bij welke kinderen zouden passen. Uiteraard had ik nog knuffels en kleurboeken en spellen bij. Ook dit werd verdeeld onder de kinderen. Het leek op dat moment weer even feest en de mensen van het dorp waren zo enorm dankbaar. Ze bleven ons maar bedanken en handen geven. Nadat alles verdeeld was kregen we sinaasappels. Wisdom vertelde dat ze enorm dankbaar zijn en daarom willen dat we genieten van hetgeen wat ze kunnen geven. Dus twee sinaasappels gegeten. Daarnaast was er een kleine lunch voor ons gemaakt. Als dank. Wisdom en Sammie vertelden dat het enorm onbeschoft was als we niets zouden eten, omdat ze zo dankbaar zijn. Ook al geef je aan dat ze zelf zo weinig hebben, toch willen ze dit geven. Ik heb het geprobeerd, maar het was enorm pittig. Ik heb een paar hapjes op en voor de rest bedankt. Nadat we diverse foto's gemaakt hebben en afscheid genomen hebben van de mensen gingen we de tocht terug maken. Dit was nog altijd erg warm, maar stukken makkelijker aangezien we geen 'bagage' bij hadden. Eenmaal terug hebben we onze souveniers opgehaald en zijn we naar de meeting gegaan. Daar kwamen we de anderen tegen. Noujah de helft is al weg. Maar het was gezellig. We zijn toen even naar het huis van Wendy geweest. En op zoek gegaan naar een supermarkt. Daar even wat inkopen gedaan. En werkelijk waar...Ik heb er een gevonden. Een snicker. Hemels! Ik dus meteen uitermate genoten van het smeltende chocola met de pindas en caramel. Nadat we klaar waren met shoppen zijn Lea, Airi en ik terug gegaan naar ons huis. Airi kwam na school altijd met de kinderen spelen ze had haar laatste avond. Vanmorgen is ze vertrokken en ze wilde nog een keer de kinderen zien. Samen met haar genoten van de kinderen. Toen hebben we afscheid moeten nemen. Wij zijn gaan slapen omdat we geen stroom hadden. Vanmorgen deed de stroom het weer even, en nu ook niet meer. Gelukkig is er altijd stroom bij de beruchte internetcafe! Vandaag hebben we les gegeven en ben ik met alle klassen en kinderen op de foto gegaan. Ik merk dat het afscheid erg dichtbij komt en wil nog zoveel. Na onze middagbreak wilden we startten met de lessen, maar de lerares vonden het prima zo en hielden nog wat langer pauze. UIteindelijk was het kwart over 2 en toen besloten we maar om te gaan. Om 3 uur is de school uit en om in een half uur nog 2 klassen les te geven wordt erg lastig. Morgen zal ik als afscheid een estafetterace houden met alle kinderen van de school. Ik hoop dat ze het leuk vinden. Wat de plannen verder zijn...geen idee. Vrijdagmiddag misschien nog even naar een andere school op de mountains gaan kijken en zaterdag nog de laatste souveniers halen en luieren bij het zwembad. Daar ook genieten van een overheerlijk bord met friet. Dat hebben we dus afgelopen maandag pas ontdenkt!! Maar goed ook, anders zou dat niet goed voor me zijn. Zondagochtend zal ik mijn koffers in gaan pakken en nog een laatste bucketshower nemen. Om 3 uur smiddags word ik op gehaald door de taxi. En dan gaat mijn reis terug naar Nederland van start. Ik vlieg zondagavond om kwart voor elf Ghaneese tijd (kwart voor 1 snachts-> Nederland) aan. En als het allemaal mee zit zal ik maandagochtend (nederlandse tijd) half 11 landen op Schiphol. Dan zal ik dit avontuur een plekje moeten gaan geven en mijn eigen race leven weer oppakken. Het is dubbel om te gaan. Ik zal de mensen en de heerlijke warmte hier missen. Het was een mooie tijd en ik heb hier ontzettend genoten van alles en iedereen. Ik zal ook weer blij zijn om mijn ouders te zien. En mijn broer/zus en de rest wat daar allemaal bij hoort;) Heerlijk weer klieren en uren natafelen! Tegelijk eten is hier niet besteed..Dus zal ik weer menig uurtjes met mijn ouders aan tafel door gaan brengen, heerlijk!!
Mensen, echt enorm bedankt voor alle reacties en ik ben blij te horen dat jullie de verhalen zo lekker konden weglezen.
Allemaal zijn we mensen,
maar toch zijn we zo apart
ieder met eigen wensen
individueel met een verlangend hart
Ieder heeft zijn eigen verwachtingen
gedreven door intens gevoel
elke ziel zijn persoonlijke overtuiging
op zoek naar zijn levensdoel.
Ieder hart zal blijven begeren
hunkerent als een stilstaand rivier
het verlangen zal ons leren
maar elk mens op zijn eigen manier!
xxjus en tot snel allemaal!
Nu komt het einde dichterbij en zal dit de laatste keer zijn dat ik een verslag vanuit Ghana zal schrijven. Uiteraard zal mijn reis nog terug te lezen zijn als ik eenmaal thuis ben.
Zoals ik al beschreven had ging ik woensdag met Wisdom naar de village. Lea, Monse en Sammie gingen ook mee.
Ik heb wat geld gesponsord om eten voor te kopen. Zo hebben we rijst, zout, suiker,bakolie, zeep en waspoeder kunnen komen. Buiten dat eten had ik natuurlijk nog heel wat speelgoed hier liggen wat anderen mij mee gegeven hadden. Dat heb ik ook mee genomen en er waren kleren opgestuurd. Dus we waren zwaar bepakt. De vorige keer toen ik naar de village ging, was dat een dorpje 30 minuutjes van de bestaande wereld. Het lopen daar naartoe was een makkie vergeleken bij dit bezoek. We liepen met zware koffers en al ons eten zeker een uur midden door de wildernis. Natuurlijk is dat enorm om te genieten. Al was de heenreis zwaar omdat we ieder ongeveer 15 kilo of zo vast hadden en dat op onze hoofd moesten dragen, aangezien de begroeien bij onze benen erg dicht was! Het was een belevenis! En dan..Ineens staan daar een tiental kinderen boven op een berg. Toen wist ik dat het eind in zicht was. De berg over daar lag een armoedig dorpje. De producten die wij dagelijks in onze prullenbakken gooien worden daar als nieuw gezien en gebruikt, net zo lang tot er echt niets meer van over is. De mensen waren blij ons te zien en hielpen ons met de koffers en dergelijke. Enorm bezweet en met een enorm rood hoofd even bij gekomen onze een boom. Wisdom sprak te mensen toe. Hij lijkt een echte missionaris te zijn. Daar heb ik wel bewondering voor hoor. Hij deed de mis van afgelopen zondag over, aangezien niet alle mensen daarbij aanwezig konden zijn. Nadat hij klaar was werden de zakken met rijst in een grote schaal gedaan en per bekertje verdeeld per gezin. Het was wel een familie. Maar het begint bij overgrootoma, oma, dochter en kinderen. Dus ik denk dat er ongeveer 8 gezinnen woonden. Ieder gezin kwam met een plastic zak of bak aangedragen en daar werd het rijst in verdeeld. Ieder kreeg 6 grote bekers rijst, daarna werd de suiker en zout op dezelfde manier verdeeld. Dat aanblik spookt nog steeds in mijn hoofd, als ik dat tot de conclusie kom dat wanneer ik trek heb ik kan kiezen uit een bomvolle kast. De olie werd verdeeld in oude kleine drinkflessen. Nadat al het eten verdeeld was waren de kleren aan de beurt. Er werd gekeken welke kleren bij welke kinderen zouden passen. Uiteraard had ik nog knuffels en kleurboeken en spellen bij. Ook dit werd verdeeld onder de kinderen. Het leek op dat moment weer even feest en de mensen van het dorp waren zo enorm dankbaar. Ze bleven ons maar bedanken en handen geven. Nadat alles verdeeld was kregen we sinaasappels. Wisdom vertelde dat ze enorm dankbaar zijn en daarom willen dat we genieten van hetgeen wat ze kunnen geven. Dus twee sinaasappels gegeten. Daarnaast was er een kleine lunch voor ons gemaakt. Als dank. Wisdom en Sammie vertelden dat het enorm onbeschoft was als we niets zouden eten, omdat ze zo dankbaar zijn. Ook al geef je aan dat ze zelf zo weinig hebben, toch willen ze dit geven. Ik heb het geprobeerd, maar het was enorm pittig. Ik heb een paar hapjes op en voor de rest bedankt. Nadat we diverse foto's gemaakt hebben en afscheid genomen hebben van de mensen gingen we de tocht terug maken. Dit was nog altijd erg warm, maar stukken makkelijker aangezien we geen 'bagage' bij hadden. Eenmaal terug hebben we onze souveniers opgehaald en zijn we naar de meeting gegaan. Daar kwamen we de anderen tegen. Noujah de helft is al weg. Maar het was gezellig. We zijn toen even naar het huis van Wendy geweest. En op zoek gegaan naar een supermarkt. Daar even wat inkopen gedaan. En werkelijk waar...Ik heb er een gevonden. Een snicker. Hemels! Ik dus meteen uitermate genoten van het smeltende chocola met de pindas en caramel. Nadat we klaar waren met shoppen zijn Lea, Airi en ik terug gegaan naar ons huis. Airi kwam na school altijd met de kinderen spelen ze had haar laatste avond. Vanmorgen is ze vertrokken en ze wilde nog een keer de kinderen zien. Samen met haar genoten van de kinderen. Toen hebben we afscheid moeten nemen. Wij zijn gaan slapen omdat we geen stroom hadden. Vanmorgen deed de stroom het weer even, en nu ook niet meer. Gelukkig is er altijd stroom bij de beruchte internetcafe! Vandaag hebben we les gegeven en ben ik met alle klassen en kinderen op de foto gegaan. Ik merk dat het afscheid erg dichtbij komt en wil nog zoveel. Na onze middagbreak wilden we startten met de lessen, maar de lerares vonden het prima zo en hielden nog wat langer pauze. UIteindelijk was het kwart over 2 en toen besloten we maar om te gaan. Om 3 uur is de school uit en om in een half uur nog 2 klassen les te geven wordt erg lastig. Morgen zal ik als afscheid een estafetterace houden met alle kinderen van de school. Ik hoop dat ze het leuk vinden. Wat de plannen verder zijn...geen idee. Vrijdagmiddag misschien nog even naar een andere school op de mountains gaan kijken en zaterdag nog de laatste souveniers halen en luieren bij het zwembad. Daar ook genieten van een overheerlijk bord met friet. Dat hebben we dus afgelopen maandag pas ontdenkt!! Maar goed ook, anders zou dat niet goed voor me zijn. Zondagochtend zal ik mijn koffers in gaan pakken en nog een laatste bucketshower nemen. Om 3 uur smiddags word ik op gehaald door de taxi. En dan gaat mijn reis terug naar Nederland van start. Ik vlieg zondagavond om kwart voor elf Ghaneese tijd (kwart voor 1 snachts-> Nederland) aan. En als het allemaal mee zit zal ik maandagochtend (nederlandse tijd) half 11 landen op Schiphol. Dan zal ik dit avontuur een plekje moeten gaan geven en mijn eigen race leven weer oppakken. Het is dubbel om te gaan. Ik zal de mensen en de heerlijke warmte hier missen. Het was een mooie tijd en ik heb hier ontzettend genoten van alles en iedereen. Ik zal ook weer blij zijn om mijn ouders te zien. En mijn broer/zus en de rest wat daar allemaal bij hoort;) Heerlijk weer klieren en uren natafelen! Tegelijk eten is hier niet besteed..Dus zal ik weer menig uurtjes met mijn ouders aan tafel door gaan brengen, heerlijk!!
Mensen, echt enorm bedankt voor alle reacties en ik ben blij te horen dat jullie de verhalen zo lekker konden weglezen.
Allemaal zijn we mensen,
maar toch zijn we zo apart
ieder met eigen wensen
individueel met een verlangend hart
Ieder heeft zijn eigen verwachtingen
gedreven door intens gevoel
elke ziel zijn persoonlijke overtuiging
op zoek naar zijn levensdoel.
Ieder hart zal blijven begeren
hunkerent als een stilstaand rivier
het verlangen zal ons leren
maar elk mens op zijn eigen manier!
xxjus en tot snel allemaal!
-
04 April 2013 - 18:05
Martijn:
Mooi laatste reisverslag Sanne! Zin om je weer te zien :) -
04 April 2013 - 19:08
Marca:
Hey Sanne
Wat n geweldig verhaal weer, en wat n belevenis weer! Geweldig!! Het herinnerd mij ook aan Afrika, en alles komt overeen met wat ik heb meegemaakt in Malawi en Zuid Afrika!!!
Super meid dat je er zo van genoten hebt! Dit zal je nooit meer vergeten!!!
Afrika en de mensheid. Het is verslavend, en dan wil je toch weer ns terug. Maar de tijd van afscheid nemen van t mooie Ghana is voor jou nu gekomen, maar je hebt mooie herinneringen , hou die vast!!!
N goede reis, en welkom in ons koude kikkerlandje!!!
Gr. Tot ziens, Marca
Ps mooi gedicht trouwens !!
Ennu ja die missionarissen zijn geweldige mensen met heeeeel veeeel ervaring, en kunnen je alles over Afrika vertellen en laten zien!!!
-
04 April 2013 - 19:32
Soejati:
Geniet nog even, neem alles extra op;).
Mooi gedicht ook aan het eind. Tot terug in Nederland.
Lieve groet, Soejati en de rest van de familie:). -
04 April 2013 - 21:25
Marianne:
Het was mooi om jouw verslagen te lezen. Alle indrukken neem je weer mee terug naar Nederland en het afscheid zal het begin worden van bijzondere herinneringen. Goede reis terug naar het koude Nederland en bedankt voor het mooie gedicht aan het einde van dit verslag. -
04 April 2013 - 23:43
Corry En Piet Uit Mill:
Dag Sanne
Welkom weer in onze wereld, van dingen die zo gewoon zijn voor ons, maar jij hebt een andere leren kennen, en ik denk de onze meer leren waarderen.
Sanne ik heb genoten van jou vertellingen en een klein beetje geproefd van wat jij gezien hebt.
Ik wens je een goede thuisreis en welkom weer op Nederlandse bodem.
Heel veel lieve groetjes uit Mill en tot ziens. -
05 April 2013 - 17:11
Dora Van Der Heijden:
Hoi Sanne
Bedankt voor de mooie verslagen ,waren leuk om te lezen konden er best wel wat bij voorstellen wat jij daar allemaal meemaakt .Ik wou dat ik 40 jaar jonger was dan zou ik ook wel daar heen willen .
Maar ik ben blij om te lezen dat jij het zo goed naar je zin hebt.
Zien je weer terug in Zeeland ,en daar om maar weer genieten van alles .
Heel veel groeten Wim en Dora -
05 April 2013 - 19:25
Carla Wijngaarde:
Hallo Sanne, je kent me niet maar toch wil ik bij deze laten weten dat ik genoten heb van je waarbenje verhaaltjes. Nadat ik een paar keer in Ghana ben geweest blijft het me boeien hoe ghanagangers hun belevenissen daar beschrijven. Ik hoop dat je genoten hebt van een fijne tijd daar, het ghanagevoel is moeilijk te beschrijven het is eigenlijk alleen te beleven. Geniet vooral ook thuis nog van deze bijzondere ervaring. Ik ben overigens ook onder de indruk van je mooie gedicht, knap!!!
-
05 April 2013 - 22:40
Mark:
Ha zusje,
Toch fijn dat je ons toch ook wel mist. We zien je weer graag thuis komen.
Gr mark
-
06 April 2013 - 20:08
Bert En Sabine:
Hoi Sanne,
Wat een boeiend verhaal. We hebben elke keer met veel plezier jou verhalen gevolgd.
Een erg mooi gedicht. Een hele goede terugreis!
Groetjes, Bert & Sabine. -
06 April 2013 - 20:17
Anton Van Der Coer:
Hadie Sanne. Leuk om op deze manier het gevoel te hebben je van dichtbij te kunnen volgen, terwijl je toch in zo'n andere wereld verkeert. We zullen de foto's erbij moeten hebben om een goed beeld te hebben van de omgeving waarin je deze tijd bent geweest. Je bent er echter goed in geslaagd om je gevoel over te brengen via je verslagen. We krijgen de indruk als we je groepsfoto zien via Facebook, dat de zon wel iets met je huid heeft gedaan. Hopelijk heb je daarmee ook je fysieke accu opgeladen. De geestelijke bagage die je daar mee neemt, zal nog wel enige tijd moeten rijpen, om volledig tot verwerking te komen. Mooi gedicht heb je gekozen om daar iets van te ventileren. We wensen je een veilige thuisreis en hopen je snel weer te zien. Groetjes van Jeanne en Anton van der Coer, Dongen. -
06 April 2013 - 21:08
Martien En Willemien:
Lest best
leuk verhaal weer.Een veiligereis gewenst,en tot ziens op kreitsberg voor een echt live verslag.
Groetjes de Heuveltjes
-
08 April 2013 - 17:25
Kristel:
Een heel mooi laatste verslag, en een heel erg mooi gedicht. Wauw.
En nu ben je alweer thuis, jeetje wat is dat snel gegaan! Nu alles rustig aan een plekje geven.
Ik hoop snel je te zien en te mogen luisteren naar je belevingen. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
